Makineleri mi kırmalı, üretimi mi durdurmalı?

İşçi sınıfı işgününü kısaltma mücadelesi verirken aynı zamanda işsizliğe ve düşük ücretlere karşı da mücadele etti. Ancak işçilerin patronların karşısına bir sınıf olarak dikilmeleri ve kendi sınıf örgütlerini yaratmaları bir anda olmadı.

Kasım 1811’de fabrika sahipleri “General Ludd” imzalı bir bildiri aldılar. Bu bildiride patronlar tehdit ediliyor, yeni makineleri kullanmamaları isteniyor ve aksi takdirde fabrikalarla birlikte tüm mülklerinin yakılıp yıkılacağı ilan ediliyordu. Gerçekte “General Ludd” diye biri yoktu. Ned Ludd ismi 1770’lerin sonunda bir eve girerek pamuk eğirme makinesini kıran kişi olarak efsaneleşmiş ve makinelere tepki olarak örgütlenen işçilerin simgesi olmuştu. Ludd bildirileri öylesine yaygınlaşmıştı ki, makine kırma eylemleri Ludizm adıyla anılmaya başlayacaktı. Makineleşme iş saatlerini azaltmak bir yana uzatmış, ücretleri düşürmüş, işsizliği arttırmıştı. Bu nedenle makine düşmanlığı ve makine kırıcılığı işçiler arasında karşılık buluyordu. Zaman ilerledikçe işçi sınıfı esas sorumlunun makineler değil, kapitalist kâr düzeni olduğunu kavrayacak ve gerçek sınıf örgütleri örgütleyip bir sınıf olarak burjuvazinin karşısına dikilecekti. Makineleri kırmak yerine onları çalıştırmayacaktı!