Amerikan işçi sınıfı örgütleniyor

1 Mayıs’ın doğduğu topraklar olan Amerika’da işçi sınıfı 1800’lü yılların başından itibaren sıçramalı bir şekilde büyümüş ve büyük mücadelelere girişmişti. Fakat 1870’li yıllardan sonra Amerika’nın çehresi bir hayli değişmişti. Amerikan sanayi devrimi yılları olarak adlandırılan 19’uncu yüzyılın son çeyreğinde bu değişimin sonuçları artık çok daha açık biçimde görülüyordu. Tıpkı Avustralya’da olduğu gibi Amerika’da da işçilerin bilinçlenmesinde ve hakları için mücadeleye atılmasında Avrupa’dan gelen göçmen işçilerin rolü büyüktü. Onlarca dilde gazeteler çıkarılıyor, bildiriler hazırlanıp basılıyor, işçiler sendikaların ve işçi örgütlerinin çatısı altında birleşiyordu.

1873’te patlak veren krizin ardından New York’ta on binlerce insan işini kaybetmişti. Çoğu Almanya’dan göç etmiş işçilerden oluşan binlerce işçi Tompkins Meydanında bir araya geldi. Öfkelerini ve taleplerini dile getirmek istiyorlardı. İşsizliğin önlenmesini ve 8 saatlik işgününün benimsenmesini istiyorlardı. En güzel kıyafetleri içinde pankartlarının ve sancaklarının arasında yürürken polisin saldırısına uğradılar. Bu eylem ve ardından gelen saldırı halk arasında polis şiddeti, ifade özgürlüğü, protesto düzenleme özgürlüğü üzerine tartışmaları körükledi. Halkın büyüyen öfkesi ve işçilere destek vermesi, gazetelerin halka şirin görünmek için işçilerden yana yazılar yazmasına neden oldu. Protestodan hemen sonra eyleme katılan kalabalıkları aşağılayan gazeteler aradan iki hafta geçince Tompkins Meydanında bu şiddete karşı çıkanların görüşlerine yer vermeye başladılar. Eylemcilerin polisin şiddetine uğramış, vergi ödeyen iyi vatandaşlar olduğunu yazdılar. İşte bu çizim eylemcileri birden bire “iyi vatandaşlar” olarak görmeye başlayan gazetelerde basıldı.