15 Haziran günü kadınıyla erkeğiyle 70 bin işçinin iş durdurarak sokağa çıkması, polis ve asker barikatlarını korkusuzca yarıp geçmesi o güne kadar görülmemiş bir şeydi. İşçi sınıfının devleşen gücü karşısında egemenler küçülmüştü. İşin aslı işçi sınıfının bu patlaması egemenleri korkutmuştu. Başbakan Süleyman Demirel bir yandan devletin gücünü belirtme gereği duyuyor, diğer yandan işçilere aba altından sopa gösteriyordu. Cumhuriyet, 16 Haziran 1970 tarihli baskısında Demirel’in tehditlerine yer veriyordu: “Devlet, her güçten daha kuvvetlidir. Bu gibi hareketlerin içine girenlerin tahriklere alet olduğu bir gerçektir. Türk devleti, kanunları hâkim kılacak güçtedir. Kanunsuzluğun her çeşidinin bu zamana kadar hakkından geldik, bundan sonra da geleceğiz. Türk kanunlarının tanıdığı haklar istismar edilemez.”
2-16-haziran-fenerbahce.jpg [2]
Kanunları keyiflerine göre değiştirenler, işçileri ezmek için kullananlar işçilerin haklarını aramasının kanunsuzluk olduğunu söyleyedursun, işçiler, işçi düşmanı kanunlara geçit vermeyecekti. 16 Haziran sabahı itibariyle tüm işçi bölgeleri harekete geçmişti, dalga büyüyordu.
Hava döndü işçiden işçiden esiyor yel
Dumanı dağıtacak yıldız-poyraz başladı
Bahar yakın demek ki mevsim böyle kışladı
Bu fırtına yarınki sütlimanlara bedel
Hava döndü işçiden, işçiden esiyor yel
Tekliyor işte çağın çarkına okuyan çark
Ve durdu muydu birgün bu kör, avara kasnak
Bir zincir yitirenler bir dünya kazanacak
Sen de o dünyadansın sınıfın bil safa gel
Hava döndü işçiden, işçiden esiyor yel
İşçi Marşı, Can Yücel